Βλαχόπουλο Μεσσηνίας
Συντεταγμένες: 37°1′58″N 21°47′47″E / 37.03278°N 21.79639°E
| Βλαχόπουλον | |
|---|---|
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Περιφέρεια | Αποκεντρωμένη Διοίκηση Πελοποννήσου, Δυτικής Ελλάδας και Ιονίου (Έδρα: Πάτρα) Περιφέρεια Πελοποννήσου (Έδρα: Τρίπολη) |
| Περιφερειακή Ενότητα | Μεσσηνίας (Έδρα: Καλαμάτα) |
| Δήμος | Πύλου - Νέστορος (Έδρα: Πύλος) |
| Δημοτική Ενότητα | Παπαφλέσσα |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Πελοπόννησος |
| Νομός | Μεσσηνίας |
| Υψόμετρο | 443[1] μ. |
| Πληροφορίες | |
| Ταχ. κώδικας | 24001[2] |
| Τηλ. κωδικός | 27220[3] |
| Δήμος Πύλου - Νέστορος | |
| Διοικητική υπαγωγή οικισμού:
το Βλαχόπουλο | ||
|---|---|---|
.svg){kind=small} Ελληνική Δημοκρατία
| ||
| Αποκεντρωμένη Διοίκηση | Πελοποννήσου - Δυτικής Ελλάδας - Ιονίου | |
| Περιφέρεια | Πελοποννήσου | |
| Περιφερειακή Ενότητα | Μεσσηνίας | |
| Δήμος | Πύλου - Νέστορος | |
| Δημοτική Ενότητα | Παπαφλέσσα | |
| Δημοτική Κοινότητα | ||
| Οικισμός | Βλαχόπουλο | |
Το Βλαχόπουλο,[4] αναφερόμενο επίσημα ως το Βλαχόπουλον, είναι ορεινός οικισμός κοντά στη Χώρα και υπάγεται διοικητικά στον Δήμο Πύλου - Νέστορος, του Νομού Μεσσηνίας.
Τοποθεσία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Βλαχόπουλο βρίσκεται νοτιοανατολικά από τη Χώρα από την οποία απέχει περίπου 12,5 χιλιόμετρα. Έχει υψόμετρο 440[5]-443[1] μέτρα και απέχει από τις ακτές του Ιονίου Πελάγους περίπου 17 χιλιόμετρα. Κοντά στο Βλαχόπουλο βρίσκονται, προς τα βόρειά του το Τουλούπα Χάνι σε απόσταση 4 περίπου χιλιομέτρων, προς τα βορειοανατολικά του ο Βλάσης σε απόσταση 3 περίπου χιλιομέτρων, προς τα ανατολικά του το Κούμαρο σε απόσταση 1 περίπου χιλιομέτρου, προς τα νοτιοανατολικά του ο Χατζής σε απόσταση 4,5 περίπου χιλιομέτρων και προς τα νοτιοδυτικά του τα Παππούλια σε απόσταση 5 περίπου χιλιομέτρων αντίστοιχα.
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το χωριό, το οποίο εκτείνεται στους πρόποδες του βουνού Μαγκλαβάς, σε απόσταση 38 χιλιομέτρων[6] νοτιοδυτικά από την πρωτεύουσα του νομού Καλαμάτα, έχει μακρόχρονη ιστορία που ακολουθεί την ιστορία της Μεσσηνίας και της ευρύτερης περιοχής τόσο της Μεθώνης, όσο και της Πυλίας. Η περιοχή του οικισμού, κατά την αρχαιότητα, ήταν τμήμα του βασιλείου του Νέστορα, της αρχαίας Πύλου. Το χωριό αναφέρεται, τουλάχιστον από τα χρόνια της Ενετοκρατίας.
Θολωτός τάφος Βλαχόπουλου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Λίγο έξω από το χωριό, στη θέση Δρακόρραχη ανασκάφηκε, το 1964, από τον αρχαιολόγο Σπυρίδωνα Μαρινάτο,[7] ο θολωτός τάφος του Βλαχόπουλου, ο οποίος ανακαλύφθηκε εντελώς τυχαία, λίγο πιο νωρίς την ίδια χρονιά, όταν το γαϊδουράκι ενός κατοίκου της περιοχής βυθίστηκε μέσα σε αυτόν. Ο τάφος, με διάμετρο περί τα 3 μέτρα, ανήκει στην κατηγορία των μικρών θολωτών τάφων και χρονολογείται περί την ΥΕΙΙ περίοδο. Η κατασκευή του είναι κάπως αμελής και περίεργη, αφού τις πλακερές πέτρες της κάτω ζώνης διαδέχεται ζώνη με μεγάλους ακατέργαστους λίθους προς το μέσον και θόλος που υψώνεται απότομα. Ανάμεσα στα αρχαιολογικά ευρήματα περιλαμβάνονται αξιόλογα δείγματα κεραμικής, όπως κρατήρας με υποκρατήριο, πυξίδα με ενσωματωμένο αλάβαστρο, ψευδόστομος αμφορέας, μόνωτες κύλικες με πόδι και μία φιάλη από λεπτότατο λευκό πηλό.[8]
Β΄ Ενετοκρατία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Την εποχή της Β΄ Ενετοκρατίας αναφερόταν ως Βλαχόπουλο (Vlaghopullo[9] ή Vlacopulo[10]). Ο οικισμός αναφέρεται επίσης σε διάφορες απογραφές των Βενετών Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, οι οποίες έγιναν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/84-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο. Το χωριό Βλαχόπουλο (Vlaghopullo), ανήκε, το 1689, στην επαρχία της Μεθώνης (Territorio di Modon), η οποία ήταν μια από τις 4 επαρχίες, στις οποίες χωριζόταν τότε το διαμέρισμα της Μεθώνης (επαρχία Φαναριού, επαρχία Αρκαδιάς, επαρχία Ναβαρίνου και επαρχία Μεθώνης). Με βάση την ενετική απογραφή Corner του 1689, το χωριό είχε 25 κατοίκους.[9]
Διοικητική ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Βλαχόπουλο[11] προσαρτήθηκε αρχικά, το 1835,[12] στον παλαιό Δήμο Βουφράσου (μεταγενέστερα Δήμος Βουφράδος),[13] με έδρα το Χατζή, όπου και παρέμεινε ως το 1912 που ο δήμος καταργήθηκε. Τουλάχιστον από το 1844 ως το 1851 το χωριό αναφερόταν επίσημα ως «του Βλαχόπουλου», από το 1851 ως το 1879 ως «του Βλαχοπούλου» και από το 1879 ως και το 1889 και πάλι ως το Βλαχόπουλου. Από το 1889 ως σήμερα, το χωριό αναφέρεται επίσημα ως το Βλαχόπουλον. Το χωριό αναφέρεται, το 1853, επίσης σαν Βλαχοπούλου στον β΄ τόμο των «Ελληνικών» του Ιάκωβου Ρίζου Ραγκαβή, ως χωριό του Δήμου Βουφράσου της Επαρχίας Πυλίας με πληθυσμό 200 κατοίκων, με βάση την απογραφή του 1851.[14] Έδρα του Δήμου Βουφράσου ως το 1851[15] ήταν το Χαντζή (σήμερα ο Χατζής) και από το 1851 ως το 1856[16] Βλαχόπουλο και στη συνέχεια ξανά ο Χατζής. Το 1882,[17] ο δήμος Βουφράσου μετονομάζεται σε δήμο Βουφράδος. Το 1912[18] το Βλαχόπουλον προσαρτάται ως έδρα στην Κοινότητα Βλαχοπούλου.[19] Στην ίδια κοινότητα προσαρτώνται επίσης, το 1940,[20] οι οικισμοί Σγουρόκαμπος (καταργήθηκε το 1971) και Κούμαρον. Το Βλαχόπουλο παρέμεινε ως έδρα της Κοινότητας Βλαχοπούλου, από το 1912 ως το 1997, όταν τότε, στα πλαίσια των αλλαγών που επήλθαν στη τοπική αυτοδιοίκηση, μέσω του σχεδίου «Καποδίστριας», το Βλαχόπουλον υπήχθη ως έδρα στον κατηργημένο Δήμο Παπαφλέσσα,[21][22] ως το 2010. Από το 2011, μετά τις νέες αλλαγές του σχεδίου «Καλλικράτης» το Βλαχόπουλον ανήκει πλέον στον νέο Δήμο Πύλου - Νέστορος.[23][24] Ο δήμος αυτός, συστάθηκε με το Πρόγραμμα Καλλικράτης με τη συνένωση των προϋπαρχόντων δήμων Κορώνης, Μεθώνης, Παπαφλέσσα, Πύλου, Νέστορος και Χιλιοχωρίων. Το Βλαχόπουλον σήμερα είναι οικισμός και έδρα της Τοπικής Κοινότητας του Βλαχοπούλου του Δήμου Πύλου-Νέστορος,[4] στην οποία υπάγεται επίσης το Κούμαρο.
Κάτοικοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο οικισμός, με βάση την απογραφή του 2011, έχει 733 μόνιμους κατοίκους, οι οποίοι απασχολούνται κυρίως σε διάφορες αγροτικές εργασίες, όπως η ελαιοκομία και τα αμπέλια και παράγουν κατά κύριο λόγο ελαιόλαδο και σταφίδα.[6]
| Απογραφή | Πληθυσμός | Διάγραμμα εξέλιξης Πληθυσμού |
|---|---|---|
| 1689 | 25[9] | |
| 1844 | 460[25] | |
| 1851 | 470[14] | |
| 1879 | 802[9][26] | |
| 1889 | 925[27] | |
| 1896 | 1.125[28] | |
| 1907 | 1.222[29] | |
| 1920 | 1.191[30] | |
| 1928 | 1.312[31] | |
| 1940 | 1.256[32] | |
| 1951 | 1.386[33] | |
| 1961 | 1.370[34] | |
| 1971 | 1.157[35] | |
| 1981 | 982[36] | |
| 1991 | 1.107[37] | |
| 2001 | 1.346[38] | |
| 2011 | 733[39] |
Επισήμανση: Από το 1879 ως το 1828, στον πληθυσμό του Βλαχόπουλου συναθροίζονταν και οι κάτοικοι των οικισμών Κούμαρα και Σγουρόκαμπος, οι οποίοι απογράφονταν τότε μαζί:
- 1879: Συναθροίζονται οι οικισμοί: Βλαχόπουλου, Κούμαρα και Σγουρόκαμπος. Σύνολο: 802 κάτοικοι.
- 1889: Συναθροίζονται οι οικισμοί: Βλαχόπουλον, Κούμαρα και Σγουρόκαμπος. Σύνολο: 925 κάτοικοι.
- 1896: Συναθροίζονται οι οικισμοί: Βλαχόπουλον και Κούμαρα. Σύνολο: 1.125 κάτοικοι.
- 1907: Αναφέρεται μόνο το Βλαχόπουλον. Σύνολο: 1.222 κάτοικοι.
Διοικητική ιστορία–Δημογραφικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πρώην Δήμος Παπαφλέσσα (1997–2010)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Από το 1997, στα πλαίσια των αλλαγών που επήλθαν στη τοπική αυτοδιοίκηση, μέσω του σχεδίου «Καποδίστριας», το Βλαχόπουλο υπήχθη ως έδρα στον κατηργημένο Δήμο Παπαφλέσσα και παρέμεινε ως το 2010, που ο δήμος αυτός καταργήθηκε.
Ο πρώην δήμος Παπαφλέσσα είχε 5 Δημοτικά Διαμερίσματα και συνολικό πληθυσμό 2.205 κατοίκους, με βάση την απογραφή του 2001, τα οποία με τους αντίστοιχους πληθυσμούς τους, ήταν:
- Δ.δ. Βλαχοπούλου: 1.421, (οικισμοί: Βλαχόπουλο: 1.346, Κούμαρον: 75)
- Δ.δ. Μανιακίου: 109, (οικισμοί: Μανιάκιον: 59, Τουλούπα Χάνι: 50)
- Δ.δ. Μαργελίου: Μαργέλιον: 116
- Δ.δ. Μεταμορφώσεως: Μεταμόρφωσις: 400
- Δ.δ. Παπαφλέσσα: 159, (οικισμοί: Παπαφλέσσας: 90, Άγιοι Απόστολοι: 22, Κοντογόνιον: 47)
Δημοτική Ενότητα Παπαφλέσσα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σήμερα η Δημοτική Ενότητα Παπαφλέσσα του Δήμου Πύλου - Νέστορος, έχει με βάση την απογραφή του 2011, 1.316 μόνιμους κατοίκους και περιλαμβάνει 5 τοπικές κοινότητες, με 9 συνολικά οικισμούς:
- Τοπική Κοινότητα Βλαχοπούλου, με 789 μόνιμους κατοίκους, η οποία περιλαμβάνει τους εξής 2 οικισμούς: Το Βλαχόπουλον: 733 και το Κούμαρον: 56
- Τοπική Κοινότητα Μανιακίου, με 101 μόνιμους κατοίκους, η οποία περιλαμβάνει τους εξής 2 οικισμούς: Το Μανιάκιον: 34 και το Τουλούπα Χάνι: 67
- Τοπική Κοινότητα Μαργελίου, με 42 μόνιμους κατοίκους, η οποία περιλαμβάνει τον εξής 1 οικισμό: Το Μαργέλιον
- Τοπική Κοινότητα Μεταμορφώσεως, με 313 μόνιμους κατοίκους, η οποία περιλαμβάνει τον εξής 1 οικισμό: Η Μεταμόρφωσις
- Τοπική Κοινότητα Παπαφλέσσα, με 71 μόνιμους κατοίκους, η οποία περιλαμβάνει τους εξής 3 οικισμούς: Οι Άγιοι Απόστολοι: 15, το Κοντογόνιον: 18 και ο Παπαφλέσσας: 38
Κτίρια – εκδηλώσεις – αξιοθέατα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εκτός από τα παραδοσιακά σπίτια και τα κτίρια του Δημοτικού σχολείου και του Περιφερειακού Ιατρείου του Βλαχόπουλου,[40] υπάρχουν επίσης οι εκκλησίες του χωριού, ο Ιερός Ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου (γιορτάζει στις 15 Αυγούστου)[6] και Η Εκκλησια του Αγίου Γεωργίου (κοιμητηριακός), οι οποίοι υπάγονται στην Ιερά Μητρόπολη Μεσσηνίας. Διάφορες εκδηλώσεις και πολιτιστικά δρώμενα διοργανώνει ο Σύλλογος Γυναικών Βλαχόπουλου, όπως τις αποκριάτικες εκδηλώσεις με τον «Γάμο του Καρνάβαλου», αλλά και την καθιερωμένη ετήσια «Γιορτή λαδιού & λαλαγγίδας» συνοδευόμενη από καλοψημένη γουρνοπούλα και άλλα τοπικά εδέσματα, ενώ η εκδήλωση περιλαμβάνει χορούς και μουσική.[41][42] Άλλη σημαντική ετήσια εκδήλωση είναι το πανηγύρι που διεξάγεται την Πεντηκοστή στη μικρή εκκλησία της Παναγίτσας στην κορυφή του Μαγκλαβά.[6] Στα αξιοθέατα του χωριού περιλαμβάνονται κυρίως οι δυο εκκλησίες του χωριού, ενώ σε μικρές αποστάσεις από το χωριό βρίσκονται επίσης οι καταρράκτες της «Κατσουλόλιμνας», καθώς και ο τόπος όπου διεξήχθη στις 20 Μαΐου του 1825 η Μάχη του Μανιακίου, ανάμεσα στους Έλληνες επαναστάτες και τα αιγυπτιακά στρατεύματα του Ιμπραήμ Πασά.
Ιερός Ναός Κοιμήσεως Θεοτόκου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ιερος Ναος της Κοιμήσεως της Θεοτόκου του Βλαχόπουλου είναι μονόχωρη, ξυλόστεγη βασιλική, με δίρριχτη κεραμοσκεπή και τρείς ημιεξαγωνικές εξωτερικά αψίδες, η ανέγερση της οποίας ολοκληρώθηκε το 1905.[43]
Ναός Αγίου Γεωργίου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου του Βλαχόπουλου είναι κοιμητηριακός ναός, τύπου τρίκλιτης Βασιλικής, ο οποίος χρονολογείται περί τα τέλη του 10ου[44] ή τις αρχές του 11ου αιώνα.[45] Αρχικά ήταν τρουλαία εκκλησία, αλλά μετά την κατάρρευση του τρούλου και της θολοδομίας της, κατά τον 19ο αιώνα, ο ναός μετασκευάστηκε σε τρίκλιτη ξυλόστεγη βασιλική, καθώς, περί το 1830, ο Θόδωρος Γιάνναρης, ο οποίος ήταν από τους πλέον δραστήριους δημογέροντες του χωριού έκανε προσπάθειές, που απέδωσαν, για την ανέγερση εκ νέου της εκκλησίας και με εντολή του κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια δόθηκαν διακόσιοι (200) φοίνικες για το έργο αυτό, σύμφωνα με δυο έγγραφα της εποχής εκείνης και τη σχετική έρευνα του Μεσσήνιου ιστοριοδίφη και συγγραφέα Μίμη Φερέτου.[46][47] Πάντως, η αρχική φάση του μνημείου διατηρείται κυρίως στα κατώτερα τμήματα του κτίσματος.
Αναθηματική στήλη πεσόντων Βλαχόπουλου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μπροστά από τον Ιερό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου βρίσκεται επίσης το μνημείο-ηρώο, γνωστό και ως η αναθηματική στήλη των πεσόντων κατά τους εθνικούς αγώνες μεταξύ των ετών 1912-1913, 1918-1922 και 1940-1944.[48]
ΑΠΣ Παπαφλέσσας Βλαχόπουλου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Επίσημη ονομασία | Α.Π.Σ. Δήμου Παπαφλέσσα | ||
|---|---|---|---|
| Σύντομο όνομα | Βλαχόπουλο | ||
| Προσωνύμιο | Μαγκλαβάς | ||
| Ίδρυση | 1979 | ||
| Έδρα | Βλαχόπουλο,Ελλάδα, Ελλάδα | ||
| Στάδιο | Δημοτικό Γήπεδο Βλαχόπουλου | ||
| Χρώματα | Μαύρο/Άσπρο | ||
| Πρόεδρος | Ιωάννης Δημόπουλος | ||
| Προπονητής | Παναγιώτης Πεφάνης | ||
| Πρωτάθλημα | Β' Τοπική ΕΠΣ Μεσσηνίας | ||
| |||
| wikidata () | |||
Στο πρόσφατα ανακαινισμένο Δημοτικό Γήπεδο Βλαχόπουλου,[49] στεγάζεται και ο ΑΠΣ Παπαφλέσσας (ΑΠΣ Δήμου Παπαφλέσσα ή ΑΠΣ Παπαφλέσσα/Βλαχόπουλου), ο οποίος έχει τμήματα ποδοσφαίρου, κ.α. αθλημάτων, τα οποία συμμετέχουν σε διάφορες τοπικές κατηγορίες. Ιδρύθηκε το 1979 και συμμετέχει στο ερασιτεχνικό πρωτάθλημα της ΕΠΣ Μεσσηνίας
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Πύλος
- Δήμος Πύλου - Νέστορος
- Διοικητική διαίρεση Περιφερειακής Ενότητας Μεσσηνίας
- Διοικητική διαίρεση νομού Μεσσηνίας
- πρώην Δήμος Παπαφλέσσα
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Βλαχόπουλο, από την ιστοσελίδα: buk.gr
- ↑ Ταχυδρομικός Κώδικας Βλαχόπουλο Μεσσηνίας.
- ↑ Τηλεφωνικοί κωδικοί της Ελλάδας, Ζώνη 27: Μεσσήνη: 27220
- ↑ 4,0 4,1 Δημοτική Ενότητα Παπαφλέσσα Αρχειοθετήθηκε 2018-02-08 στο Wayback Machine., από την ιστοσελίδα: www.pylos-nestor.gr του Δήμου Πύλου - Νέστορος.
- ↑ Μιχαήλ Σταματελάτος - Φωτεινή Βαμβά Σταματελάτου, Γεωγραφικό Λεξικό της Ελλάδας, ΤΑ ΝΕΑ, 2012, Α' τόμος, σελ. 138.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 «Αρχική». vlahopoulo.gr. Βλαχόπουλο. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Απριλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 2017.
- ↑ Σπυρίδων Μαρινάτος, ΠΑΕ 1964, σελ. 89-92.
- ↑ Βλαχόπουλο Αρχειοθετήθηκε 2018-04-24 στο Wayback Machine., από την ιστοσελίδα: /www.pylia.gr, του έργου “Ψηφιακή Ανάδειξη Πυλίας” («Ψηφιακή Πυλία») της Εφορείας Αρχαιοτήτων Μεσσηνίας και του Υπουργείου Πολιτισμού.
- ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 Σπυρίδων Λάμπρος, «Απογραφή Νομού Μεθώνης επί Βενετών Αρχειοθετήθηκε 2015-12-09 στο Wayback Machine.», Δελτίον της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος, τόμος 2ος Αρχειοθετήθηκε 2017-11-06 στο Wayback Machine., Εκ του Τυπογραφείου Αδελφών Περρή, Εν Αθήναις 1883, σελ. 686-710. Από την Ψηφιακή Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Απογραφή 1689, Νο 46 Vlaghopullo - Απογραφή 1879, Νο 46 Βλαχόπουλον, σελ. 700-701.
- ↑ Κωνσταντίνος Ντόκος, "BREVE DESCRITTONE DEL REGNO DI MOREA. Αφηγηματική ιστορική πηγή ή επίσημο βενετικό έγγραφο της Β' Βενετοκρατίας στην Πελοπόννησο; Αρχειοθετήθηκε 2016-06-06 στο Wayback Machine.", "ΕΩΑ ΚΑΙ ΕΣΠΕΡΙΑ", Vol 1, DOI: http://dx.doi.org/10.12681/eoaesperia.24 Αθήνα 1993, σελ. 110 (Secondo Territorio di Modon - Vlacopulo), p. 125 (Provincia di Messenia).
- ↑ Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών > Βλαχόπουλον (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
- ↑ 21-04-1835.
- ↑ Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών > Δ. Βουφράσου (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
- ↑ 14,0 14,1 Ιακώβου Ρ. Ραγκαβή, Τα Ελληνικά, Εν Αθήναις, 1853, τόμος δεύτερος, σελ. 577.
- ↑ ΦΕΚ 4Α - 10/03/1851.
- ↑ ΦΕΚ 34Α - 30/07/1856.
- ↑ ΦΕΚ 89Α - 29/08/1882.
- ↑ ΦΕΚ 262Α - 31/08/1912.
- ↑ Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών Κ. Βλαχοπούλου (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
- ↑ 16/10/1940.
- ↑ Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών > Δ. Παπαφλέσσα (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
- ↑ ΦΕΚ 244Α - 04/12/1997.
- ↑ ΦΕΚ 87Α - 07/06/2010.
- ↑ Διοικητικές μεταβολές οικισμών > Δ. Πύλου-Νέστορος (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
- ↑ Σταματάκης, Ι. Δ., "Πίναξ χωρογραφικός της Ελλάδος, Περιέχων τα Ονόματα, τας Αποστάσεις και τον Πληθυσμόν των Δήμων, Πόλεων Κωμοπόλεων και Χωρίων. / Ερανισθείς εκ διαφόρων επισήμων εγγράφων της Β. Κυβερνήσεως, και εκδοθείς υπό Ι. Δ. Σταματάκη". Εκ του Τυπογραφείου Γ. Βλασσαρίδου. Εν Αθήναις 1846, σελ. 48.
- ↑ Υπουργείο Εσωτερικών, "Στατιστική της Ελλάδος - Πληθυσμός 1879, εκ του Τυπογραφείου Σ. Κ. Βλαστού, Εν Αθήναις 1881. Επίσης: "Στατιστική της Ελλάδος - Πληθυσμός 1879", σελ. 121.
- ↑ Υπουργείο Εσωτερικών, Τμήμα Δημόσιας Οικονομίας και Στατιστικής, "Στατιστική της Ελλάδος - Πληθυσμός - Απογραφή της 15-16 Απριλίου 1889", Μέρος Δεύτερον - Πίνακες Α', εκ του Εθνικού Τυπογραφείου και Λιθογραφείου, Εν Αθήναις 1890, σελ. 86.
- ↑ Υπουργείο Εσωτερικών, Τμήμα Δημόσιας Οικονομίας και Στατιστικής, "Στατιστικά Αποτελέσματα της Απογραφής του Πληθυσμού, κατά την 5-6 Οκτωβρίου 1896", Μέρος Δεύτερον - Πίνακες - Α' Πληθυσμός κατά Νομούς, Επαρχίας, Δήμους, εκ του Εθνικού Τυπογραφείου και Λιθογραφείου, Εν Αθήναις 1897, σελ. 103.
- ↑ Υπουργείο των Εσωτερικών, Υπηρεσία Απογραφής, Στατιστικά Αποτελέσματα της Γενικής Απογραφής του Πληθυσμού, κατά την 27 Οκτωβρίου 1907", Επιμέλεια: Γεωργίου Χωματιανού, τόμος δεύτερος, εκ του Τυπογραφείου Μιχαήλ Νικολαΐδου, Εν Αθήναις 1909, σελ. 394.
- ↑ Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, Διεύθυνσις Στατιστικής, "Πληθυσμός του Βασιλείου της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 19 Δεκεμβρίου 1920", εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, Εν Αθήναις 1921. Επίσης: "Πληθυσμός του Βασιλείου της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 19 Δεκεμβρίου 1920", σελ. 234.
- ↑ Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, Γενική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφήν της 15-16 Μαΐου 1928". (Πραγματικός πληθυσμός κυρωθείς δια του από 23 Νοεμβρίου 1928 διατάγματος), εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, Εν Αθήναις 1935. Επίσης: "Πληθυσμός της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 15-16 Μαΐου 1928", σελ. 273.
- ↑ Υπουργείον Εθνικής Οικονομίας, Γενική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφήν της 16 Οκτωβρίου 1940". (Πραγματικός πληθυσμός κατά νομούς, επαρχίας, δήμους, κοινότητας, πόλεις και χωρία), εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, Εν Αθήναις 1950. Επίσης: "Πληθυσμός της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 16 Οκτωβρίου 1940", σελ. 301.
- ↑ Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφήν της 7ης Απριλίου 1951". (Πραγματικός πληθυσμός κατά νομούς, επαρχίας, δήμους, κοινότητας, πόλεις και χωρία), εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, Εν Αθήναις 1955. Επίσης: "Πληθυσμός της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 7ης Απριλίου 1951 Αρχειοθετήθηκε 2013-05-14 στο Wayback Machine.", σελ. 147.
- ↑ Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφήν της 19ης Μαρτίου 1961". (Πραγματικός πληθυσμός κατά νομούς, επαρχίας, δήμους, κοινότητας και οικισμούς. Κυρωθείς δια της υπ' αριθ. 46929/6877/1961 κοινής αποφάσεως των Υπουργών Συντονισμού και Εσωτερικών), εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, Εν Αθήναις 1962. Επίσης: "Πληθυσμός της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 19ης Μαρτίου 1961", σελ. 142.
- ↑ Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφήν της 14ης Μαρτίου 1971". (Πραγματικός πληθυσμός κατά νομούς, επαρχίας, δήμους , κοινότητας και οικισμούς. Κυρωθείς δια της υπ' αριθ, 3893/Ε637/1972 κοινής αποφάσεως των Υπουργών Βοηθού Πρωθυπουργού και Εσωτερικών), Αθήναι 1972. Επίσης: "Πληθυσμός της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 14ης Μαρτίου 1971", σελ. 138.
- ↑ Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφή της 5 Απριλίου 1981". (Κυρώθηκε με την 7908/Δ'554/12-4-1982 κοινή απόφαση των Υπουργών Συντονισμού και Εσωτερικών), Αθήναι 1982. Επίσης: "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφή της 5 Απριλίου 1981", σελ. 149.
- ↑ Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφή της 17ης Μαρτίου 1991". (Κυρώθηκε με την 24197/Γ' 3812/24-11-1993 κοινή απόφαση των Υπουργών Εθνικής Οικονομίας και Εσωτερικών), Αθήνα 1994. Επίσης: "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφή της 17ης Μαρτίου 1991", σελ. 181.
- ↑ Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2001". (Κυρώθηκε με την 6821/Γ5-908/4-6-2002 κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών και Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης), Αθήνα 2003. Επίσης: "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2001", σελ. 185.
- ↑ "Απογραφή Πληθυσμού - Κατοικιών 2011. Μόνιμος Πληθυσμός Αρχειοθετήθηκε 2018-09-27 στο Wayback Machine.", Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ).
- ↑ Βλαχόπουλο: Τελείωσε η κατασκευή του περιφερειακού ιατρείου (φωτο) Αρχειοθετήθηκε 2016-10-10 στο Wayback Machine., 29/09/2016, από την ιστοσελίδα: messiniapress.gr της εφημερίδας "MESSINIA PRESS" της Μεσσηνίας.
- ↑ Μεγάλη προσέλευση στην Γιορτή Λαλαγγίδας στο Βλαχόπουλο![νεκρός σύνδεσμος], 28/08/2011, από την ιστοσελίδα: www.report24.gr του τοπικού ΜΜΕ "REPORT 24".
- ↑ 15η Γιορτή λαδιού & λαλαγγίδας στο Βλαχόπουλο Αρχειοθετήθηκε 2020-08-10 στο Wayback Machine., 12/08/2017, επιμέλεια: Δημήτριος Πανοσκάλτσης, από την ιστοσελίδα: paraschosaxiotis.gr
- ↑ Ι. Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου[νεκρός σύνδεσμος], ΥΑ ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Β1/Φ30/ΚΗΡ/52913/2067π.ε./22-1-1999 - ΦΕΚ 123/Β/18-2-1999[νεκρός σύνδεσμος] [...]: "Χαρακτηρίζουμε τον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου, Κοιν. Βλαχόπουλου, επαρχίας Πυλίας, Ν Μεσσηνίας ως μνημείο που χρειάζεται ειδική κρατική προστασία με περιβάλλοντα χώρο 5 μ. Πρόκειται για μονόχωρη, ξυλόστεγη βασιλική, με δίρριχτη κεραμοσκεπή και τρείς ημιεξαγωνικές εξωτερικά αψίδες. Ο ναός διαθέτει μεγάλο αριθμό ανοιγμάτων, κατά κύριο λόγο τοξωτών, ενώ η δυτική όψη επιπροσθέτως διατρυπάται από δύο κυκλικούς φεγγίτες εκατέρωθεν της θύρας εισόδου και έναν τετράβολο κάτω από τη στέγη. Τα τοξωτά παράθυρα διαθέτουν λίθινα διάτρητα φράγματα με χρωματιστούς υαλοπίνακες. Σύμφωνα με μαρμάρινη επιγραφή, εντοιχισμένη στη δυτική όψη του ναού, η ανέγερσή του ολοκληρώθηκε στα 1905" [...], σύμφωνα με το Διαρκή Κατάλογο των Κηρυγμένων Αρχαιολογικών χώρων και Μνημείων της Ελλάδος Αρχειοθετήθηκε 2018-04-01 στο Wayback Machine., της Διεύθυνσης Εθνικού Αρχείου Μνημείων του Υπουργείου Πολιτισμού.
- ↑ Άγιος Γεώργιος Αρχειοθετήθηκε 2017-11-23 στο Wayback Machine., από την ιστοσελίδα: odysseus.culture.gr - "Οδυσσεύς", του Υπουργείου Πολιτισμού.
- ↑ Ι. Ναός Αγίου Γεωργίου[νεκρός σύνδεσμος], ΥΑ ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Β1/Φ30/61374/1227/9-2-1993 - ΦΕΚ 131/Β/5-3-1993[νεκρός σύνδεσμος] [...]: "Ανακοινώνουμε ότι είναι αρχαίο μνημείο ο Ι. Ναός Αγίου Γεωργίου που βρίσκεται στην κοινότητα Βλαχοπούλου, της επαρχίας Πυλίας του Νομού Μεσσηνίας, με ζώνη προστασίας 100μ. γύρω του. Πρόκειται για ναό του τύπου της τρίκλιτης Βασιλικής που χρονολογείται στον 11ο αιώνα" [...], σύμφωνα με το Διαρκή Κατάλογο των Κηρυγμένων Αρχαιολογικών χώρων και Μνημείων της Ελλάδος Αρχειοθετήθηκε 2018-04-01 στο Wayback Machine., της Διεύθυνσης Εθνικού Αρχείου Μνημείων του Υπουργείου Πολιτισμού.
- ↑ Γενικά Αρχεία του Κράτους, Γραμματεία Θρησκείας, Φάκ. 34, Σχολικά. Επίσης και τα δύο έγγραφα που αφορούν στην ανέγερση του ιερού ναού στο Βλαχόπουλο είναι δημοσιευμένα στα "Μεσσηνιακά 1969-70", του Μίμη Φερέτου, των εκδόσεων "Αριστομένης", τόμος Β'.
- ↑ Ανέγερση Ναού στο Βλαχόπουλο[νεκρός σύνδεσμος], επιμέλεια: Τάσος Αποστολόπουλος, Βασίλης Φουρτούνης, "Σύλλογος Απανταχού Βλασαίων «ΤΟ ΒΛΑΣΗ», από την ιστοσελίδα: www.apostolopoulos-tasos.gr
- ↑ Αναθηματική Στήλη πεσόντων στο Βλαχόπουλο[νεκρός σύνδεσμος], 09/01/2017,από την ιστοσελίδα του τοπικού ΜΜΕ "Τα Κανόνια του Ναυαρίνου".
- ↑ Την Τετάρτη 30 Μαΐου τα εγκαίνια στο γήπεδο του Βλαχόπουλου Αρχειοθετήθηκε 2021-01-24 στο Wayback Machine., 24/05/2018, από την ιστοσελίδα: taklin.gr
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Οι απογραφές των Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, Corner (1689), Grimani (1700) Angelo Emo (ίσως το 1708), η αχρονολόγητη απογραφή που αναφέρεται στο χειρόγραφο Querini-Stampalia (ίσως το 1711), είναι τέσσερις από τις διάφορες βενετσιάνικες απογραφές, οι οποίες επιχειρήθηκαν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/84-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο. Μέχρι σήμερα πλήρως έχει δημοσιευθεί μόνο η απογραφή Grimani, από τον ιστορικό και ομότιμο διευθυντή ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (ΕΙΕ) Βασίλη Παναγιωτόπουλο, στο έργο του "Πληθυσμός και οικισμοί της Πελοποννήσου. 13ος - 18ος αιώνας", (1985).
- Βασίλης Παναγιωτόπουλος, "Πληθυσμός και οικισμοί της Πελοποννήσου. 13ος - 18ος αιώνας", Σειρά: Μελέτες Νεοελληνικής Ιστορίας, μετάφραση: Χριστίνα Αγριαντώνη, επιμέλεια: Αγγελική Κόκκου, έκδοση: Εμπορική Τράπεζα Ελλάδος - Ιστορικό Αρχείο, Αθήνα 1985, 2η έκδοση: 1987.
- Κωνσταντίνος Ντόκος, "BREVE DESCRITTONE DEL REGNO DI MOREA. Αφηγηματική ιστορική πηγή ή επίσημο βενετικό έγγραφο της Β' Βενετοκρατίας στην Πελοπόννησο;", "ΕΩΑ ΚΑΙ ΕΣΠΕΡΙΑ", Vol 1, DOI: http://dx.doi.org/10.12681/eoaesperia.24 Αθήνα 1993.
- Σπυρίδων Λάμπρος, «Απογραφή Νομού Μεθώνης επί Βενετών», Δελτίον της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος, τόμος 2ος, Εκ του Τυπογραφείου Αδελφών Περρή, Εν Αθήναις 1883, σελ. 686-710. Από την Ψηφιακή Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.
- Σπυρίδων Μαρινάτος, ΠΑΕ 1964, σελ. 89-92.
- Βλαχόπουλο, από την ιστοσελίδα: /www.pylia.gr, του έργου “Ψηφιακή Ανάδειξη Πυλίας” («Ψηφιακή Πυλία») της Εφορείας Αρχαιοτήτων Μεσσηνίας και του Υπουργείου Πολιτισμού.
- Άγιος Γεώργιος Αρχειοθετήθηκε 2017-11-23 στο Wayback Machine., από την ιστοσελίδα: odysseus.culture.gr - "Οδυσσεύς", του Υπουργείου Πολιτισμού.
- Αρχαιολογικό Μουσείο Πύλου, «Μικρός Οδηγός: στα ίχνη της Πύλου[νεκρός σύνδεσμος]», επιμέλεια: Μαρία Κυλάφη, έκδοση: Εφορεία Αρχαιοτήτων Μεσσηνίας, Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού, Πύλος 2018, ενότητα: "6. Θολωτός τάφος στο Βλαχόπουλο", σελ. 12.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Δήμος Πύλου - Νέστορος, από την ιστοσελίδα: www.pylos-nestor.gr του Δήμου Πύλου - Νέστορος.
- Βλαχόπουλο, από την ιστοσελίδα: vlahopoulo.gr
- Βλαχόπουλο Μεσσηνία: Θολωτός τάφος Αρχειοθετήθηκε 2021-01-17 στο Wayback Machine., 23/07/2015, από την ιστοσελίδα του τοπικού ΜΜΕ "Αριστομένης ο Μεσσήνιος".
| ||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||
.svg)