Bizon

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bizon
Bison[1]
Hamilton Smith, 1827
Ilustracja
Żubr (Bison bonasus)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

parzystokopytne

Rodzina

wołowate

Podrodzina

bawoły

Rodzaj

bizon

Bizon[2] (Bison) – wyróżniany przez część ujęć systematycznych[3] rodzaj dużych ssaków z rodziny wołowatych (Bovidae) charakteryzujących się krótką, szeroką głową, krótką szyją i wysokim kłębem. Owłosienie przedniej części ciała jest dłuższe.

Rodzaj obejmuje gatunki żyjące współcześnie, określane jako grupa bisontina:

oraz wymarłe:

Za przodka gatunków zaliczanych do rodzaju Bison większość autorów uznaje azjatycki gatunek opisany jako Bison sivalensis Lydekker (ex Falconer, 1878). Rozprzestrzenione w plejstocenie na terenie Europy i Azji, przedostały się do Ameryki Północnej.

Żubr i bizon mogą się krzyżować ze sobą (żubrobizon) oraz z innymi gatunkami bydła właściwego (żubroń i beefalo lub cattalo). Krzyżówki żubra i bizona dają płodne potomstwo.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Bison, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
  3. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Bison. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2022-11-04].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jan Gienc, Paweł Król. Mózgoczaszka Bison priscus ze zbiorów przyrodniczych Muzeum Narodowego w Kielcach na tle podobnych znalezisk w Polsce. Rocznik Muzeum Narodowego w Kielcach t. 19. s. 137-153 (format pdf)
  • Halina Komosińska, Elżbieta Podsiadło: Ssaki kopytne : przewodnik. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002, s. 223-228. ISBN 83-01-13806-8.
  • Kazimierz Kowalski: Ssaki, zarys teriologii. Warszawa: PWN, 1971.