Δέλτα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Δ)
Καλλιτεχνική γραφή
Μέγα Ετυμολογικόν, 1499
Ελληνικό αλφάβητο
Αα Άλφα Νν Νι
Ββ Βήτα Ξξ Ξι
Γγ Γάμμα Οο Όμικρον
Δδ Δέλτα Ππ Πι
Εε Έψιλον Ρρ Ρω
Ζζ Ζήτα Σσς Σίγμα
Ηη Ήτα Ττ Ταυ
Θθ Θήτα Υυ Ύψιλον
Ιι Ιώτα Φφ Φι
Κκ Κάππα Χχ Χι
Λλ Λάμδα Ψψ Ψι
Μμ Μι Ωω Ωμέγα
Ιστορία
Αρχαϊκές τοπικές παραλλαγές
  • Δίγαμμα
  • Ήτα
  • Σαν
  • Τσαν
  • Κόππα
  • Σαμπί
Σημεία στίξης Συμπλέγματα
Αριθμοί
ϛ (6) ϟ (90) ϡ (900)
Σε άλλες γλώσσες
Σχετικά λήμματα


π  σ  ε

Για άλλες χρήσεις της λέξης δέλτα δείτε Δέλτα (αποσαφήνιση)

Το γράμμα δέλτα (κεφαλαίο Δ, πεζό δ) είναι το τέταρτο γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου. Στην νέα ελληνική αναπαριστά το ηχηρό τριβόμενο οδοντικό σύμφωνο /ð/ και το αντίστοιχο αλλόφωνο ενώ στην αρχαία ελληνική αναπαριστούσε το κλειστό /d/.[1]

Προήλθε από το φοινικικό γράμμα ντάλεθ (), που στα φοινικικά σήμαινε πόρτα. Το γράμμα D,d του λατινικού αλφαβήτου προήλθε από το παρόμοιο γράφημα του χαλκιδικού αλφαβήτου,[2] με το Д, д του κυριλλικού να αποτελεί επίσης προσαρμογή του.

Στο ελληνικό σύστημα αρίθμησης έχει αριθμητική αξία δ´=4.

Ως διεθνές σύμβολο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το κεφαλαίο Δ ως σύμβολο το συναντούμε σε διάφορες περιπτώσεις:

,
αν και πιο συχνά παριστάνεται με ανάδελτα στο τετράγωνο (). Είναι .

Το πεζό δ χρησιμοποιείται ως:

Το Δ επίσης συμβόλιζε το δέκα σε ένα αρχαιότερο ελληνικό σύστημα αρίθμησης το ακροφωνικό σύστημα αρίθμησης.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Μποτίνης, Α. (2011): Φωνητική της ελληνικής. ISEL. σελ. 89.
  2. Μπαμπινιώτης, Γ. (2005): Λεξικό της Νέας Ελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας. s.v. «Δ».